Zeliha Aydoğan Röportajı

ZELİHA AYDOĞAN – TEMİZLİK PERSONELİ - TARİH:09.03.2020

15.11.1991 tarihinde geldim. 20 yıl çalıştım. Buraya gelmeden önce eşimden ayrı yaşıyordum. Maltepe’de bir apartmanda kapıcılık yapıyordum. Burada ablam çalışıyordu. Gidip iş var mı sorayım istedim. 4 yaşında bir oğlum vardı. Yürüyerek hastaneye kadar geldim. Resepsiyona sordum Ayşe Kalende ile görüşeceğim dedim. Yanına gittim, abla işe ihtiyacım var diye söyledim. Personel ile ilgilenen Deniz Hanım vardı. Ablam konuşmuş bir hafta sonra aradılar, geldim. Bir dilekçe yazın, hemen başlayın dedi. İşe başladım fakat memur eşiydim. Adliye memuruydu. Yarın gelmesem diyorum kendi kendime. Eve gidip çocuğa bakıyorum mecbur olduğumu hatırlıyordum. Hastaneden çıkıp çöpleri toplamaya Maltepe’ye gidiyordum. Oradan da eve gidiyordum.

Aysun Hoca beyaz bir önlük ile temizlik yapıyordu. Bir hemşire vardı ona sordum bu kadın kim diye, buranın sahibi Aysun hanım dedi çok şaşırmıştım. Bu sefer kafamda Aysun Hoca temizlik yapıyor ben neden yapmayayım diyordum. Aysun Hoca temizlik yaptığına göre ben de bu temizliği yapabilirim dedim. Aysun Hoca bana bez tutmayı öğretti. Sürekli temizlik yapardı. Kendi odasını bile kendi temizlerdi. 8 sene odasını temizledim. Önlüğü yıkamak için ceplerini boşaltırken, cebinde para olurdu. Ben aynanın önüne koyardım. Belki deneme amaçlı koyuyordu ama belki de unutarak koyuyordu. 8 yıl sonra katlara bakmak için yerimi değiştirdiler. Katları temizledim, çamaşırhanede çamaşır yıkadım. Bir gün Aysun Hocanın odasına gittim, hocam kusura bakmayın, ben buraya girdiğimde evliydim ama ayrı yaşıyorum fakat şuan boşanmak istiyorum dedim. Aysun Hoca git boşan dedi, maaşlarımız çok düşüktü. Aysun Hocam muhasebeye talimat verdi. Mahkemeden bir kâğıt gelirse, Zeliha’nın maaşını iki katı olarak düzeltebilirsiniz dedi. Buradan kâğıt gönderdiler mahkemeye çocuğu 2 duruşma sonra direkt bana verdiler. Sonra çocuğum ile birlikte ev bulamadım dükkân gibi yerlerde yattım. Yatağımız yoktu. Aysun Hoca yeni yataklar gelmişti, bana bir yatak ve battaniye vermişti. Bunu hiç unutamıyorum. Onlarla ayakta kalmaya çalıştım. Aysun Hoca’nın eli hep üzerimdeydi. Çocuğun okul masrafı olunca hemen yanına çağırır, zarfın içine koyar verirdi. Onların sayesinde bu hayatı yaşıyorum.

Güven Hastanesi ve Aysun Hoca’nın sayesinde ev sahibi oldum. İyi ki onlar benim annem babam olmuş.

Kimsenin hakkını yemezdi. Çok iyi bir insandı. İyi ki onlarla çalışmışım. Bana çok sahip çıktılar. Örnek aldığım bir insan, gerçekten hiç unutamayacağım biri. Ben onların sayesinde ayakta kaldım. Onlar olmasa belki başka türlü bir insan olacaktım. Ben Güven Hastanesi sayesine ayaktayım. Bazen kızardı, neden böyle yapmadınız derdi. Hatamızı tekrarlamamaya çalışıyorduk. İnsanın annesi kızmaz mı o da kızardı. Anne gibi biriydi.

“Yuvalanan taş yosun tutmaz” derdi. Başka yere gitme burada çalış ki yosun tut. Yorulurduk o kapından çıkınca yorgunluğunu unuturduk. Çünkü emeğimizin karşılığını fazlasıyla alıyorduk.

Bir gün, çay içiyorduk. Ahmet Hoca bizi yakaladı. Bana bir tane vurdu. Muhasebeyi de aradı, bu çay içenlerin 10 günlük parasını kes dedi. Muhasebeden Orhan Bey vardı. Durumu Aysun Hanım’a anlatmış. Boş ver kesmeyin çocukların parasını Ahmet anlamaz o işlerden demiş. İyi ki bana o tokadı atmış. İyi ki onlarla çalışmışım. Şuan yediğim lokma bile Aysun Hoca’nım sayesindedir. Tüm dualarım onlar içindir.

Aysun Hocam rahatsızlandığı zaman yüreğime bir taş oturdu. Vefat ettiğinde de öyleydi. Halen çok üzülüyorum. A Blok yapılırken sular akmıyordu, aşağıya kovalarla su taşıyıp temizlik yapmıştık. Tam rahata erecekken vefat etti.

Bir gün rüyamda Aysun Hocamı gördüm. “Zeliha emekli oldun mu?” dedi. Bu rüyanın üzerinden 2 gün geçtikten sonra siz beni röportaj içi aradınız.