Neslihan Erdağ Röportajı

14.02.2020

1994 yılı Haziran ayında başladım hastaneye. Beni bu hastaneye rahmetli Aysun Küçükel aldı. 1994 yılınsan beri Kalp Cerrahisi Bölümü’nde çalışmaktayım. Benim başladığım yıl kalp cerrahi kliniği B blok 3. Kattaydı. B Blok 2. Katta da yoğun bakım kliniğimiz vardı. 6 yataklı bir yoğun bakım 8 yataklı bir kliniğimiz vardı. Rahmetli Kemal Beyazıt, rahmetli Oğuz Taşdemir ve Haldun Karagöz ile başlamıştım. Şuanda Murat Kurtoğlu ile çalışmaya devam etmekteyim.

Rahmetli Aysun Hanım ile biz bayramda bile hastaneye gelir ve bayramlaşırdık. Hem Aysun Hanım hem de Ahmet Bey’den bayram harçlığı almak için hep hastaneye gelirdik. Tüm bayramlarda ilk bayramlaşma işimiz hastanelerde olurdu.

Rahmetli Ahmet Hocam ile birçok anı yaşamışızdır. Dışarı çıkıp bir yere gittiğimizde bir yerde karşılaştığımızda Süendan Abla ve ben yemeğe gitmiştik. Yakamoz Restoran’a ve Ahmet Hocam da oradaydı. Çıkarken bizim de hesaplarımızı ödemişti.

Bir gün asma katta Ahmet Hocam oturuyordu, beni yanın çağırdı. “Neslihan kızım, şu camları görüyor musun?” diye sordu. Görüyorum hocam diye cevap verdim. “bir şey var mı?” diye sordu. Yok hocam dedim. “üzerindeki tozu görmüyor musun bu camları arayın temizlik ekibi gelsin şu camları dışarıdan temizlesin ?” dedi. Buna benzer çok anılar yaşamışızdır.

Ahmet Hoca babadır. Aysun Hanım da annedir. Baba ve anne gibiydiler. Yıllardır ben bu hastaneye geliyorum. Evimden çıkıp tekrar evime geliyor hissini rahmetli Hocalarıma borçluyumdur. Burada çalışmaktan onur duymuşumdur. İşimizi düzgün yaptığımız sürece hiçbir problem olmamıştır.