Safiye Doğan Röportajı

SAFİYE DOĞAN – HASTA BAKICI TARİH:04.03.2020

İsmim Safiye Doğan 25 yıl Güven Hastanesi’nde çalıştım. Aysun Hanım hep yardımcımdı. Eşim hastaydı hep yardımcı oldu. Oğlum askere gitti ona yardımcı oldu. Ev alırken ona yardımcı oldu. Her türlü yardımı yaptı bana. Evine gittim orada çalışırken hem oradan maaş verdi bana hem burada verdi. Eşi hasta olduğu için sürekli ilgilenirdi. Bana Aysun Hanımların evinde çalışacaksın dediler ben korktum. Aysun Hanım geldi, kızım Ahmet sana bir şey yapmaz. Sen hiç korkma Ahmet sana ne kıyar ne de bir şey söyler dedi. Başımı okşadı. Eve gittim Ahmet Bey yanına çağırdı. Gel bakayım, sen benden korkuyor musun, ben korkunç muyum dedi. Yok, Hocam değilsiniz de ben korkuyorum dedim. Hiç korkma evinde çalışır gibi efendice çalış burada dedi. Ben köyden gelmiştim. Pek bir şey bilmiyorum. Bir gün Ahmet Bey, kızım bana granül kahve yapar mısın dedi. Kahveyi bilmiyorum. Durdum bekledim anladı beni, seslendi sıcak su ile kahveyi getir dedi. Bu böyle olacak dedi gösterdi. Aman çok da kolaymış hocam dedim güldü. Hiçbirinin kötülüğünü görmedim. Geç gelsem bile anlardı neden geç geldin demezdi.

Doğum katında çalışırdım Doğan Bey ve Çetin Bey ile onlarda hep yardımcı olurlardı.

Bir gün gece çalışıyorum burada o zamanda hastanenin telefon numarası değişmiş. Gece saat 04.00 Ahmet Hoca hastaneyi arıyor, açan yok. Sanmış ki herkes uyumuş. Aysun Hanım bizi aradı Ahmet oraya geliyor diye. Bir anda çıktı geldi. Birine kızıyor. Hocam onun kalbi var dedim, öyle durdu. Hocam geldi neden sizin yatıyorsunuz dedi, baktı ki yatan yok. Bende zannettim ki işten kaytarıyorsunuz dedi. Tekrar arabaya bindi geri gitti.

Aysun Hanım sormuş sen hangi numarayı aradın diye o da söyleyince demiş ki hastane numarası değişti sen yanlış numarayı aramışsın.